Psychopsiella limminghei

(C. Morren ex Lindley) E. Lückel & G. J. Braem 1982
Podrodzina: Epidendroideae
Plemię: Maxillarieae
Podplemię: Oncidiinae

 

Foto: © Wolfgang Wieser. Wszelkie prawa zastrzeżone. Opublikowano za zgodą autora.

Psychopsiella limminghei

Synonim: Oncidium limminghei C. Morren ex Lindley, Oncidium echinophorum Barbosa-Rodrigues. Przez wiele lat Oncidium limminghei znajdowało się w sekcji Glanduligera, razem z Oncidium papilio Lindley, Oncidium kramerianum Rchb. f., Oncidium sanderae Rolfe i Oncidium versteegianum Pulle. Gatunki tej grupy zostały przeniesione do rodzaju Psychopsis, ale Oncidium limminghei zostało następnie w roku 1982 przeniesione przez Lückela i Braema do jednogatunkowego rodzaju Psychopsiella, ponieważ ma zupełnie inne pylniki, specyficzny pokrój, różni się w budowie kwiatu i ma całkowicie różną liczbę chromosomów.

Występowanie:

Wenezuela i Brazylia. Roślinę wzorcową dla tego gatunku znaleziono w pobliżu Caracas w Wenezueli, ale od tamtego czasu spotyka się je tylko w stanie Rio de Janeiro w Brazylii. Niestety, niewiele jest dostępnych informacji o rodzaju siedliska naturalnego, jego lokalizacji lub wysokości. The McQueens (1992 i 1993) podają, że Psychopsiella limminghei najlepiej rośnie w warunkach umiarkowanych do ciepłych, więc wysokość siedlisk naturalnych dopasowaliśmy do tych informacji. Hodowcy powinni te temperatury stosować jednak z pewną ostrożnością i być przygotowani na zmianę warunków, jeżeli roślina nie rozwija się dobrze. 

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 36°C i 5°C.
Średnia wilgotność 80% przez cały rok.
Opady od 41 mm w styczniu do 137 mm w czerwcu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 21,2/14,4°C w styczniu do 26,7/19,9°C w sierpniu.
Okres kwitnienia: od lutego do października.

Uwagi różne:

Hodowcy donoszą, że ten gatunek jest jednym z najtrudniejszych do uprawy, dlatego należy zwracać szczególną uwagę na jego wymagania uprawowe. Należy zawsze pamiętać o tym, że jedną z najważniejszych rzeczy jest niedopuszczenie do zestarzenia się lub rozmoknięcia podłoża wokół korzeni.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Jest to bardzo mały, pnący się storczyk.

Pseudobulwy:

Pseudobulwy mają około 2 cm długości i 1,5 cm szerokości. Są płaskie, sercowate, często zachodzą na siebie, a gdy są młode, są pokryte białymi, wyraźnie unerwionymi pochewkami. Te pochewki szybko stają się tylko postrzępionymi pozostałościami na starszych przyrostach. Pseudobulwy i liście przylegają ściśle do pnia drzewa, na którym roślina rośnie, a nowe przyrosty pojawiają się pod starszymi. Przyrosty są oddzielone od siebie o 1-2 cm na kłączu, które czasem się rozgałęzia.

Liście:

Wielkość liścia to około 3,5 cm długości i 3,5 cm szerokości. Na każdym przyroście jest tylko jeden liść rosnący na szczycie pseudobulwy. Liście o kształcie sercowatym są raczej cienkie, a ich brzegi odginają się do tyłu. Liście są jasne, brązowawo-zielone z kasztanowymi plamkami, które mogą być zupełnie ciemne na młodych liściach.

Kwiatostan:

Kwiatostan ma do 10 cm długości. Wyprostowany lub poziomy pęd kwiatowy wyrasta z podstawy nowej pseudobulwy latem lub jesienią. Szypułka ma przy węzłach, na całej długości, 3-4 małe, rurkowate pochewki.

Kwiaty:

1 na pędzie kwiatowym. Łodyga kwiatowa wytwarza jednocześnie tylko jeden kwiat, ale pęd wydłuża się i nowy kwiat rozwija się po opadnięciu poprzedniego, co trwa do czasu, aż roślina wyda 5 kwiatów. Kwiaty mają 3-4 cm średnicy i są duże w stosunku do wielkości całej rośliny. Płatek grzbietowy ma około 1,5 cm długości i 0,8 cm szerokości. Boczne płatki zewnętrzne są nieco mniejsze, a szeroko rozpostarte płatki okółka wewnętrznego nieco większe. Boczne działki, mające około 2 cm długości i około 2 cm szerokości po rozłożeniu, są zaokrąglone, przy podstawie raczej wąskie, zwykle w pozycji wyprostowanej, a ich końce zaginają się do środka. Od działki środkowej oddziela je stosunkowo wąski przesmyk. Trójklapowa warżka jest nieco węższa w stosunku do nerkowatej środkowej działki, która może być odwrócona do góry lub mieć lekko wygięte brzegi. Wklęsły płatek grzbietowy i nieco zakrzywione płatki okółka wewnętrznego są jaskrawe, czerwonawo-brązowe i mają mniej lub więcej pasków koloru żółto-zielonego lub jasno-brązowego. Boczne płatki zewnętrzne, jajowatego kształtu, nie są tak jaskrawo zabarwione. Warżka jest żółta z pomarańczowo-brązowymi kropkami i plamkami. Żółtawo-białe zgrubienie pomiędzy bocznymi działkami ma 3 grzbiety i pomarańczowo-brązowe plamki. Prętosłup jest żółty, z szerokimi, mocno fryzowanymi, żółtymi skrzydełkami. Pokrywa komory pyłkowej jest kremowo-żółta, a każdy kwiat wytwarza 2 twarde, żółte pylniki.

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna.

Średnia temperatura dnia latem 25-27°C, nocą 19-20°C, co daje różnicę dobową 6-7°C.

Światło:

18000-25000 luksów. Światło powinno być filtrowane i rozproszone, a rośliny nie powinny być bezpośrednio wystawione na działanie słońca w godzinach południowych. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.

Podlewanie:

Przez większość roku opady są umiarkowane do obfitych, ale w okresie zimy warunki zmieniają się na trochę bardziej suche. Uprawiane rośliny powinny być obficie podlewane w okresie aktywnego wzrostu, ale należy zapewnić doskonały drenaż, aby podłoże w obrębie korzeni nie ulegało rozkładowi, ani nie było rozmoknięte.

Nawożenie:

W okresie aktywnego wzrostu rośliny należy nawozić co tydzień 1/4-1/2 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. Wielu hodowców preferuje stosowanie zrównoważonego nawozu przez cały rok, ale są i tacy, którzy od wiosny do połowy lata stosują nawóz o zwiększonej zawartości azotu, a następnie, późnym latem i jesienią, zaczynają stosować nawóz o większej zawartości fosforu.

Podłoże:

Psychopsiella limminghei prawdopodobnie rośnie najlepiej ściśle przymocowana do kawałka korka. Taka uprawa wymaga jednak utrzymania wysokiej wilgotności powietrza, a w lecie codziennego podlewania.  W czasie bardzo gorącej, suchej pogody tak montowane rośliny mogą wymagać kilkakrotnych zamgławiań dziennie. Rośliny mogą też rosnąć w płaskich doniczkach lub koszykach, z zastosowaniem luźnego, szybko przesychającego podłoża. Korzenie muszą szybko wysychać po podlaniu, dlatego podłoże o doskonałym drenażu jest tak ważne. Nawet dysponując doskonałym drenażem może być korzystne zamontowanie rośliny na kawałku korka i wtedy wstawienie jednego końca takiej podkładki do doniczki lub koszyczka. Przesadzać lub dzielić rośliny można jedynie na początku okresu pojawiania się nowych korzeni, co umożliwia szybkie ukorzenienie się rośliny w jak najkrótszym czasie i przy minimalnym stresie.

Wilgotność powietrza:

75-80% przez cały rok.

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 21-22°C, w nocy 14-15°C, z amplitudą dobową 7°C. W okresie zimy opady w naturalnym siedlisku są nieco niższe, ale nie ma dłuższego, ani bardzo ścisłego suchego okresu. Zimą uprawiane rośliny potrzebują mniej wody, więc okres pomiędzy podlewaniami należy przedłużyć, ale nigdy nie mogą być całkowicie suche przez okres dłuższy niż tydzień. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.